CUT : #ficsoulmate23 : 04

CUT soulmate 04 
ผู้เขียน: blixx

                “จะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหมที่เลือกแบบนี้” แจมินถาม

                “อ..อืม ไม่เสียใจ มันไม่มีอะไรเสียหายนี่นา”

                “ชีวิตนายจะไม่เหมือนเดิมแล้วนะ นับจากคืนนี้ เพราะแจมจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจวิ้น“ สรรพนามที่คนด้านบนพูดออกมามันทำให้อกข้างซ้ายของเหรินจวิ้นเต้นระรัวจนกลัวว่าแจมินจะได้ยินมัน

                “แจมจะไม่ทิ้งจวิ้นไปไหนใช่ไหม”

                แทนคำตอบแจมินประกบริมฝีปากกับอวัยวะเดียวกันทันที ลิ้นหนาเกี่ยวตะวัดไปทั่วโพลงปากเล็กอย่างตะกละตะกลาม มือหยาบทั้งสองข้างนวดเฟ้นไปทั่วเรือนกายบริสุทธิ์ บีบเอวคอดอย่างไม่เบามือนักจนมันขึ้นรอยแดงไว้เป็นหลักฐาน วนมาสะกิดยอดอกให้อีกคนสะท้านจนเผลอแอ่นอกรับปลายนิ้วแสนจะร้ายกาจนั่น ขาเรียวเริ่มที่จะหุบเข้าหากันเพราะความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกิดขึ้นบริเวณจุดศูนย์กลางของร่างกาย แจมินเห็นดังนั้นก็ถอดกางเกงพร้อมกับอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วออกไป

               เหรินจวิ้นหน้าแดงแจ๋เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังเปลือยอยู่ต่อหน้าบุคคลที่เคยไม่ถูกชะตามาก่อน มือเล็กรีบยกมาปิดหน้าตัวเองหนีสายตาอันร้อนแรงที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อราวกับกับหมาป่ากำลังจ้องจะกินแกะน้อย

                “อ๊ะ!” แต่ก็ต้องเอามือออกเมื่อแกนกายเล็กถูกอ้อมร้อมด้วยฝ่ามือร้อนของอีกคน

                “ไม่แจมิน ไม่ อ๊า” ร้องซี๊ดขึ้นมาเมื่อแกนกายถูกครอบครองด้วยปากของอัลฟ่าหนุ่ม แจมินห่อปากและขยับเข้าออกอย่างแรงและรัวจนเหรินจวิ้นบิดตัวด้วยความเสียงซ่าน ลิ้นร้ายขยี้ลงบนส่วนปลายมันรู้สึกดีจนต้องปิดปากกกลั้นเสียงน่าอายของตัวเองไว้ ก็ได้ยินมาตลอดทางเดินแล้วนี่นา ก็พอรู้ว่าห้องมันไม่เก็บเสียง!!

                “อื้อๆ อ๊า อะอ๊าส์ แจม..แจมิน จะอื้อ”

               และแล้วความพยายามก็พังทลายเมื่อแจมินจงใจแกล้งรูดรั้งให้อีกฝ่ายพร้อมกับใช้ลิ้นขยี้ส่วนปลายซ้ำ ๆ จนมันเริ่มจะปริ่มน้ำสีขาวขุ่นออกมา เหรินจวิ้นหวีดร้องบิดเร้าอย่างไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป

                “ฮืออออ แจมหยุดทำไม”

               เจ้าของเรือนกายงดงามร้องทัก เมื่อจู่ ๆ แจมินก็หยุดกิจกรรมทุกอย่างน่าตาเฉย ยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อก่อนจะปล่อยฟีโรโมนออกมาห้อมรอบพวกเขาสองคนเอาไว้ กลิ่นฟีโรโมนที่จงใจให้ร่างเล็กได้กลิ่นมันทำให้คนใต้ร่างมีอารมณ์มากยิ่งขึ้นมือเล็กเลื่อนลงมาหวังปลดปล่อยความต้องการของตัวเองแต่ถูกมือใหญ่จับมาวางที่ขอบกางเกงซะก่อน

                “ถอดให้หน่อยสิครับเด็กดี” 

               แจมินนอนราบลงกับเตียงเป็นเหรินจวิ้นที่ต้องปีนไปนั่งทับหน้าขาของอีกคน มือเล็ดปลดกระดุมรูดรั้งผ้าเนื้อดีให้พ้นจากส่วนล่างของร่างสูงไป อันเดอร์แวร์สีขาวตัดกำลังผิวสีน้ำผึ้งสุขภาพดีของแจมินทำให้ใบหน้าของคนด้านบนเห่อร้อนจนแทบจะระเบิด สายตาไม่รักดีกำลังจ้องมองสิ่งที่กำลังตื่นตัวอยู่ใต้ผ้าเนื้อบาง แจมินเห็นสายตาเลิกลักของร่างเล็กก็ได้แต่ยิ้มขำออกมา 

                “ไม่ต้องกลัวนะ แจมอยู่ตรงนี้”

               มือใหญ่ยกสะโพกกลมให้นั่งทับตัวตนที่กำลังขยายอย่างเต็มที่พร้อมกับรูดรั้งอันเดอร์แวร์ให้หลุดจากร่างกายไป เมื่อทั้งสองไม่มีอาภรชิ้นใดติดอยู่แจมินก็จับเหรินจวิ้นให้พลิกอยู่ในท่าหมอบคลาน สะโพกกลมโค้งขึ้นเผยให้เห็นช่องทางสีสวยที่กำลังรอสิ่งอื่นมาเติมเต็มอยู่ มือหยาบลูบไล้ไปทั่วสะโพกและช่วงเอวคอดสวย

               ร่างหนาทาบทามตัวลงบนแผ่นหลังเล็กพร้อมกับกระซิบถ้อยคำหวานให้อีกคนเชื่อมั่นในตนเอง เชื่อว่าแจมินคนนี้จะให้เกียรติเหรินจวิ้นมากกว่าผู้ใด เชื่อว่าแจมินคนนี้จะไปทิ้งอีกคนไปไหนนับจากวันนี้ เชื่อว่าสักวันแจมินคนนี้จะซื่อสัตย์กับเหรินจวิ้นเพียงคนเดียว

                “ถ้ายังกลัวแจมก็จะไม่บังคับ อย่ากังวลเลยนะ”

               แจมินกระซิบเมื่อสัมผัสได้ถึงความกลัวของเหรินจวิ้นที่พยายามปิดบังไว้ เลยตัดสินใจจับขาเรียวให้หุบเข้าหากันพร้อมกับแทรกแกนกายใหญ่เข้าไปยังช่องว่างระหว่างขาขาวๆคู่นั้น มือใหญ่เอื้อมไปชักรูดแกนกายเล็กให้เสมอกันกับแรงเคลื่อนที่จากทางด้านหลัง 

                “แจมิน อื้อ อ่ะๆๆ อ๊า เร็วกว่า..นี้”

                “อื้มมม”

               เสียงครางต่ำใกล้ๆหูแบบนี้มันทำความกระดากอายตีตื้นขึ้นมาจนเหรินจวิ้นต้องทรุดตัวลงแนบใบหน้าเห่อร้อนเข้ากับหมอนใบโต พร้อมกับครวญครางอย่างสุขสม แจมินไล้ดูดดุ้นเนื้อเนียนตามแผ่นหลังและลำคอจนมันขึ้นสีกุหลาบไปทั่ว ผ่านไปเนิ่นนานหลายนาทีเหรินจวิ้นก็กระตุกปล่อยสายธารแห่งอารมณ์ออกมาแต่ยังไม่ใช่สำหรับแจมินที่ยังคงขยับตัวอย่างต่อเนื่อง

               พลิกให้ร่างบางนั่งอยู่บนตัวอีกครั้งพร้อมกับจับสะโพกกลมให้ขยับบดเบียดกับแกนกายแข็งขืน 

                “แจมิน เหนื่อยแล้ว งื้อ” คนตัวเล็กเริ่มงอแงเมื่ออีกคนไม่ไปถึงฝั่งฝันสักที จะอึดไปถึงไปไหนห๊ะ!! 

                “ก็ อืม ไม่ได้สอดใส่นี่นา”

               แจมินตอบและเร่งให้สะโพกกลมเคลื่อนไหวเร็วขึ้น มือใหญ่ฟาดลงที่สะโพกอิ่มเป็นการเร่งให่คนด้านบนขยับตัวเร็วขึ้น แจมนยันตัวลุกพร้อมกับคว้าคอเหรินจวิ้นลงมารับจูบไม่นานนักทั้งสองก็ปลดปล่อยพร้อมกัน

               เหรินจวิ้นซุกใบหน้าหวานเข้ากับลำคอแกร่ง แจมินคว้าผ้าผืนเล็ก ๆ ในลิ้นชักข้างเตียงมาทำความสะอาดคราบสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อนไปทั่วเรียวขาสวยและหน้าท้องของตัวเอง วางคนตัวขาวลงนอนโดยใช้แขนของตัวเป็นหมอนรอง เหรินจวิ้นหมุดหัวทุยเข้าหาความอบอุ่นสายฝนที่โหมกระหน่ำอยุ่ข้างนอกหน้าต่างทำให้ความร้อนจากร่างกายค่อยๆหายไป แจมินโอบกอดอีกคนไว้ราวกับกลัวว่าคนในอ้อมกอดจะหายไป  



// ฉากคัทแต่งยากมั่กๆ T_T